نام فایل : توسعه سیاسی در مکتب نوسازی

فرمت : .ppt

تعداد صفحه/اسلاید : 30

حجم : 916 کیلوبایت

توسعه سیاسی در مکتب نوسازی
چکیده:
مطلب پیش رو مروری بر توسعه سیاسی در مکتب نوسازی است.با بررسی نظریه های کلاسیک وجدید نوسازی چشم اندازی از توسعه سیاسی ،شاخص ها ومعیارهای توسعه یافتگی سیاسی در مکتب نوسازی ارائه می شود.مطالب مذکور بر اساس نظریات لیپست،دویچ،شیلز،پای و هانتینگتون ارائه می شود.
متن گزارش:
آغاز مباحث توسعه وتوسعه سیاسی به شکل امروزین آن را به عقاید جامعه شناسان قرن نوزده میلادی نسبت می دهند اما آغازمطالعات وبحث های صریح ومدرن پیرامون توسعه به دوره حاکمیت مکتب نوسازی درادبیات توسعه بر می گردد.

پس از جنگ جهانی دوم عواملی مانند:جنگ سرد،گسترش روز افزون جمبش های سوسیالیستی درکشورهای جهان سوم،مکارتیسم،ظهور جنبش های استقلال طلبانه در مستعمرات،شکل گیری جنبش عدم تعهد و به هم خوردن نظم مطلوب قدرتهای بزرگ در طرح مباحث پیرامون توسعه سیاسی میان نویسندگان عمدتاً آمریکایی وبه ویژه متفکران مکتب نوسازی موثر بود.


اصطلاح توسعه بیان کننده ان است که چیزهای تغییر می کند.بدین مفهوم توسعه سیاسی نیز بیانگر تغییر در پدیده سیاسی است ،اما چگونگی تغییر،جهت گیری تغییر،ابعاد تغییر،موضوع تغییر یا به تعبیری ابعاد پدیده سیاسی وهدف تغییر،مسائل است که مباحث پیچیده توسعه سیاسی و چالش های پیرامون آن را شکل داده است.
 



بخشی ازنظریه های کلاسیک مکتب نوسازی ،نظریه های کمیت گرای توسعه هستند.دراین نظریه ها توسعه سیاسی محصول پدیده های خارجی یعنی دگرگونی های اقتصادی و اجتماعی قلمداد شده اند.

سیمور مارتین لیپست یکی از نظریه پردازان نوسازی کلاسیک است. او به بررسی رابطه میان موکراسی سیاسی و توسعه اقتصادی علاقه مند بود.


او عقیده داشت صرف نظر از اینکه چه شاخص ها رابرای توسعه اقتصادی به کار گیریم این شاخص ها همواره برای کشورهای دموکراتیک بالاتر از کشورهای غیردموکراتیک هستند.

تحلیل لیپست اساساً مبتنی بر تبیین طبقاتی است به این معنا که توسعه اقتصادی با ایجاد درآمد بیشتر،امنیت اقتصادی بالاتر و تحصیلات عالیه وسیع تر،اساساً شکل خاص مبارزه طبقاتی را که زیر بنای دموکراسی محسوب می گردد تعیین می کند.
در نظریه های متفکران نوسازی کلاسیک، پلیارشی منتهای آمال توسعه سیاسی وحصول آن کلاً مشروط به توسعه صرفاً اقتصادی و اجتماعی است.

پنج شرطی که دال و لیندبلوم مقدم بر پلیارشی تلقی می کنند هیچ شکی در مورد خلل ناپذیری این رابطه برجای نمی گذارد:اعمال پاره ای اندیشه های اجتماعی،حداقل اجماع عمومی،رسیدن به تکثر اجتماعی،گردش قوی نخبگان و تفاوت اندک در توزیع ثروت و آموزش


از 1964 تعدادی از پژوهشگران سعی کردند به گونه ای تجربی آثار سیاسی توسعه اقتصادی –اجتماعی را مورد مطالعه قرار دهند و درپی ابزارها و میزان های برای توضیح ریاضی از ارتباطات مورد نظر دال به دست دهند.


برای مثال بروس روست روابط متقابلی بین چند شاخص اقتصادی،اجتماعی یا فرهنگی مانند درآمد سرانه،میزان شهرنشینی،باسوادی،تعداد رادیوها و.. و تعداد کمتری از شاخص های سیاسی مثل؛میزان مشارکت در انتخابات،سهم دولت در تولید ناخالص ملی..برقرار نمود.او بر این اساس نمایه ای عام براساس پنج سطح متوالی توسعه اقتصادی و سیاسی از 107 کشور جهان فراهم آورد.




....